Το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας.

Το εσωτερικό της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη αποτελεί ένα αριστούργημα βυζαντινής τέχνης και αρχιτεκτονικής, συνδυάζοντας πλούσιο διάκοσμο, συμβολισμό και τεχνική αρτιότητα.

Οι τοίχοι και τα δάπεδα καλύπτονται με πολύχρωμα μάρμαρα, όπως πράσινο και λευκό, πορφυρίτη και αλάβαστρο, προερχόμενα από διάφορα λατομεία της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Αυτά τα υλικά επιλέχθηκαν για την ομορφιά και την ανθεκτικότητά τους, παραμένοντας σε εξαιρετική κατάσταση μέχρι σήμερα.

Ο θόλος, με διάμετρο 33 μέτρα και ύψος 62 μέτρα, δημιουργεί την εντύπωση ότι αιωρείται, χάρη στη χρήση των πεντεντιβίων και των φερόντων τόξων που κατανέμουν το βάρος του.

Τα ψηφιδωτά του ναού αποτελούν κορυφαία δείγματα βυζαντινής τέχνης. Αρχικά, το εσωτερικό ήταν ανεικονικό, διακοσμημένο με φυλλώματα και γεωμετρικά σχέδια σε χρυσό φόντο. Μετά το τέλος της Εικονομαχίας το 843, προστέθηκαν εικονογραφικά ψηφιδωτά, όπως η Παναγία με τον Χριστό στην αψίδα, ο Χριστός Παντοκράτωρ και η Δέηση με τον Χριστό, την Παναγία και τον Ιωάννη τον Πρόδρομο.

Ένα ιδιαίτερο στοιχείο είναι το Ομφαλίον, μια μαρμάρινη διακόσμηση στο δάπεδο κάτω από τον θόλο, που θεωρείται το σημείο στέψης των Βυζαντινών αυτοκρατόρων .​

Κατά την Οθωμανική περίοδο, πολλά από τα χριστιανικά στοιχεία καλύφθηκαν ή αφαιρέθηκαν. Ωστόσο, με την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε μουσείο το 1935, πολλά από τα αρχικά ψηφιδωτά αποκαλύφθηκαν και αποκαταστάθηκαν.