Απεικονίζεται η φωτιά της Σμύρνης σε φωτογραφία από πίνακα. Συλλογή Αναγνωστοπούλου - Γερμίδου Σοφίας.

Η Φωτιά της Σμύρνης, που εκδηλώθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1922, υπήρξε η κορύφωση της καταστροφής της ιστορικής πόλης και του ελληνικού και αρμενικού πληθυσμού της. Η πυρκαγιά ξεκίνησε στην αρμενική συνοικία και, ενισχυόμενη από ισχυρούς ανέμους, επεκτάθηκε ταχύτατα, καταστρέφοντας σχεδόν ολοσχερώς τις χριστιανικές συνοικίες, ενώ η τουρκική συνοικία παρέμεινε αλώβητη.

Μαρτυρίες και διπλωματικά έγγραφα της εποχής καταδεικνύουν ότι η φωτιά ήταν αποτέλεσμα οργανωμένου εμπρησμού από τουρκικές δυνάμεις και όχι ατύχημα. Σύμφωνα με τον Τούρκο διανοούμενο Φαλίχ Ριφκί Ατάι, στενό συνεργάτη του Κεμάλ Ατατούρκ, η καταστροφή της Σμύρνης ήταν συνειδητή ενέργεια για να «εξαφανιστούν οι μειονότητες».

Η φωτιά κατέστρεψε σημαντικά κτίρια, όπως το γαλλικό προξενείο, το θέατρο της Σμύρνης και την ελληνική λέσχη, ενώ η προκυμαία γέμισε πρόσφυγες που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Η καταστροφή αυτή σήμανε το τέλος της ελληνικής και αρμενικής παρουσίας στη Σμύρνη και αποτέλεσε καθοριστική στιγμή στην ιστορία του Μικρασιατικού Ελληνισμού.