Θάλαμος από το κεντρικό νοσοκομείο προσφύγων στη Θεσσαλονίκη. Συλλογή Θεοφυλάκτου Άννα.

Ευρύχωρος και λιτός θάλαμος του Κεντρικού Νοσοκομείου Προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, πιθανόν κατά τη δεκαετία του 1920 ή 1930. Οι ασθενείς, άνδρες και γυναίκες, βρίσκονται ξαπλωμένοι ή καθιστοί σε μεταλλικά νοσοκομειακά κρεβάτια, τοποθετημένα συμμετρικά εκατέρωθεν του χώρου. Παρίστανται νοσηλεύτριες με λευκές ποδιές και καλύμματα κεφαλής, ένδειξη της οργάνωσης και του ρόλου της γυναικείας παρουσίας στην παροχή φροντίδας. Ο θάλαμος χαρακτηρίζεται από ψηλή ξύλινη οροφή, μεγάλα παράθυρα που εξασφαλίζουν φωτισμό και αερισμό, και καθαρότητα. Το νοσοκομείο αποτελούσε κρίσιμο στήριγμα για τον προσφυγικό πληθυσμό που είχε ανάγκη ιατρικής περίθαλψης σε συνθήκες εξαθλίωσης.