Πόντος. Η Ακρόπολη και το Διοικητηρίο της Κερασούντας μπροστά στη θάλασσα.

Η Ακρόπολη της Κερασούντας (σημερινή Γκιρέσουν) υπήρξε στρατηγικό και πολιτικό κέντρο κατά την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα. Ως ελληνική αποικία, η πόλη γνώρισε άνθηση υπό την κυριαρχία του βασιλιά Φαρνάκη Α΄ του Πόντου, ο οποίος την οχύρωσε με ισχυρά τείχη. Αργότερα, αποτέλεσε τμήμα του Βυζαντινού κράτους και της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας. Το 1302, ο Αλέξιος Β΄ Κομνηνός έχτισε φρούριο στην ακρόπολη για να εξασφαλίσει τη νίκη του κατά των Τουρκομάνων.

ο 1348, οι Γενουάτες κατέλαβαν την Κερασούντα, αλλά την παρέδωσαν στους Κομνηνούς μετά από διαπραγματεύσεις. Το 1461, η πόλη καταλήφθηκε από τους Οθωμανούς, και η ελληνική παρουσία διατηρήθηκε μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών το 1923.

Το Διοικητήριο της Κερασούντας στεγαζόταν στο αρχοντικό του Καπετάν Γιώργη Κωνσταντινίδη, ο οποίος υπηρέτησε ως ισόβιος δήμαρχος της πόλης από το 1889 έως το 1906. Η επιτυχία του στον εμπορικό τομέα του επέτρεψε να αναλάβει δημόσια αξιώματα και να συμβάλει στην ανάπτυξη της πόλης.Η διοίκησή του χαρακτηρίστηκε από την ικανότητά του να συνενώνει τις διαφορετικές εθνοτικές και θρησκευτικές κοινότητες της πόλης, κερδίζοντας τον σεβασμό και την εκτίμηση των πληθυσμών.

Το αρχοντικό του, που φιλοξενούσε προσωπικότητες της εποχής, όπως ο μέγας δούκας Νικόλαος Νικολάγιεβιτς της Ρωσίας

Μετά τον θάνατο του και την ανταλλαγή πληθυσμών, το μνημείο καταστράφηκε και στη θέση του ανεγέρθηκε το μνημείο του Τοπάλ Οσμάν.​