Η Μονή Αγίου Γεωργίου Περιστερεώτα. Συλλογή Θεοφυλάκτου Άννα.

Ιδρύθηκε το 752 μ.Χ. στο όρος Πυργί της επαρχίας Γαλίαινας, σε υψόμετρο 1.200 μέτρων. Η ονομασία «Περιστερεώτα» προέρχεται από την παράδοση ότι τρία περιστέρια οδήγησαν τους ιδρυτές μοναχούς από τα δάση των Σουρμένων στον τόπο ανέγερσης του μοναστηριού. Στην ακμή του, το μοναστήρι διέθετε 187 κελιά και μια βιβλιοθήκη με περισσότερους από 7.000 τόμους.​

Το 1203, υπέστη καταστροφή από περσικές επιδρομές και παρέμεινε ερημωμένο για δύο αιώνες. Το 1398, με την άδεια του αυτοκράτορα Μανουήλ Γ΄ Κομνηνού, ανασυστάθηκε από τον ηγούμενο της Μονής Σουμελά, Θεοφάνη Λαζία. Το 1462 υπέστη νέες ζημιές από ληστές, και το 1483 καταστράφηκε εκ νέου από πυρκαγιά. Το 1493, ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Β΄ χορήγησε προνόμια στο μοναστήρι, το οποίο το 1501 αναγνωρίστηκε ως σταυροπηγιακή και πατριαρχική. Η μονή παρέμεινε ενεργή μέχρι την εκδίωξη των Ελλήνων το 1923, οπότε και ερημώθηκε.​

Το 1968, το Σωματείο «Άγιος Γεώργιος Περιστερεώτα» ίδρυσε την Ιερά Μονή στο Ροδοχώρι Ημαθίας, στους πρόποδες του όρους Βερμίου, σε έκταση 200 στρεμμάτων παραχωρημένη από τους κατοίκους του χωριού. Τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 16 Ιουνίου 1978, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας, Καλλίνικου.

Η μονή διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην πνευματική και εθνική ζωή των Ελλήνων του Πόντου, λειτουργώντας ως κέντρο εκπαίδευσης και διατήρησης της ελληνικής ταυτότητας. Στη νέα μονή φυλάσσονται ιερά κειμήλια, όπως η εικόνα του Αγίου Γεωργίου, μαρμάρινα περιστύλια από το Ιερό Βήμα της παλαιάς μονής και λείψανα πέντε αγίων. Επίσης, φυλάσσονται τα ιερά οστά των ιερομονάχων της παλαιάς μονής του Αγίου Γεωργίου στον Πόντο.​