Το κεντρικό νοσοκομείο προσφύγων στη Θεσσαλονίκη. Συλλογή Θεοφυλάκτου Άννα.

​Το Κεντρικό Νοσοκομείο Προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, γνωστό σήμερα ως Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης "Γ. Γεννηματάς", έχει μια πλούσια ιστορία που αντικατοπτρίζει τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις της πόλης.

Το κτίριο, κατασκευασμένο το 1880, αρχικά στέγαζε την έφιππη Οθωμανική Σχολή Χωροφυλακής. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, το 1915 ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός (Ε.Ε.Σ.) ανέλαβε τη λειτουργία του ως "Νοσοκομείο Ερυθρού Σταυρού" με δυναμικότητα 400 κλινών, προσφέροντας περίθαλψη σε τραυματίες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1923, το νοσοκομείο μετονομάστηκε σε "Κεντρικό Νοσοκομείο Προσφύγων", προσφέροντας περίθαλψη στους πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής με 220 κλίνες.

Το 1941, το κτίριο επιτάχθηκε από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, μετατρέποντάς το σε στρατιωτικό νοσοκομείο. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών το 1945, το νοσοκομείο επέστρεψε στο κτίριο του, αντιμετωπίζοντας πολλές προκλήσεις λόγω των καταστροφών του πολέμου.

Το κτίριο, χτισμένο σε σχήμα Π, διαθέτει κεντρικό πυρήνα και δύο πλάγιες πτέρυγες που δημιουργούν μια μεγάλη αυλή. Το 1951 προστέθηκε περιμετρική πτέρυγα.

Το 1995, το νοσοκομείο μετονομάστηκε σε "Γ. Γεννηματάς".