Συλλογή Θεοφυλάκτου Άννα. Άποψη του χωριού της Ιμέρας.

Η Ίμερα είναι ένα χωριό της Τραπεζούντας, χτισμένο αμφιθεατρικά στα 2.000 μέτρα υψόμετρο, πάνω στην πλαγιά του λόφου όπου βρίσκεται η παλαιά μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Απέχει 80 χλμ από την Τραπεζούντα και 30 χλμ από την Αργυρούπολη, ενώ το ομώνυμο ποτάμι που περνά από το χωριό ενώνεται με άλλους ποταμούς της περιοχής, καταλήγοντας στον Χαρσιώτη. Η περιοχή είναι συνδεδεμένη με την Κρώμνη μέσω της διάβασης των Κοχρακοφωλίων και ανήκει στα βουνά της Ζύγανας.

Από ιστορική άποψη, η Ίμερα υπήρξε σημαντικό κέντρο εκπαίδευσης, με την ίδρυση ενός εξατάξιου σχολείου το 1875, το οποίο προσέφερε εκπαίδευση σε πολλούς μαθητές της περιοχής. Ο πληθυσμός της περιοχής ήταν κυρίως ελληνικός μέχρι την Ανταλλαγή των Πληθυσμών το 1923.

Οικονομικά, οι κάτοικοι της Ίμερας ασχολούνταν κυρίως με τα μεταλλεία, ενώ εξειδικεύονταν στην τήξη μεταλλευμάτων και την παροχή ξύλου για τις ανάγκες των μεταλλείων. Οι δύσκολες οικονομικές συνθήκες τους ανάγκασαν να στραφούν στη μετανάστευση, κυρίως προς τη Ρωσία. Εξαιτίας αυτών των δραστηριοτήτων, το χωριό αναπτύχθηκε με εμπορικές υποδομές, όπως παντοπωλεία, εργαστήρια και καφενεία, ενώ το 1909 εγκαταστάθηκε υδραγωγείο για την παροχή πόσιμου νερού.

Τον Ιανουάριο του 1923, στο πλαίσιο της ελληνοτουρκικής Συμφωνίας Ανταλλαγής, οι Έλληνες κάτοικοι της Ίμερας αναγκάστηκαν να εκπατριστούν κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες λόγω του βαρύ χειμώνα. Η απόφαση για την οριστική εκδίωξη τους είχε δραματικές συνέπειες για την τοπική κοινωνία. Μετά την αναγκαστική μετανάστευσή τους, πολλοί Ιμεραίοι εγκαταστάθηκαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας, όπως το Πανόραμα στη Θεσσαλονίκη, η Νεάπολη Κοζάνης, η Νέα Ίμερα και οι Τοξότες Ξάνθης, ο Κεχρόκαμπος Καβάλας και η Κορομηλιά Καστοριάς. Αυτή η μαζική εξορία σηματοδότησε το τέλος μιας σημαντικής ελληνικής παρουσίας στην περιοχή, που υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας της Τραπεζούντας για αιώνες.